Matka Boża Aparecida, Krόlowa Brazylii

Matka Boża Aparecida jest drugim sanktuarium maryjnym, najbardziej uczęszczanym na świecie.
To właśnie przed tym Jej wizerunkiem, Brazylia była poświęcona Niepokalanemu Sercu Maryi w XX wieku. W liście zaadresowanym do biskupa Raymundo Damascene Assis, w setną rocznicę ukoronowania Matki Bożej Aparecida, papież Jan Paweł II, przypomniał nadzwyczajną historię Dziewicy Aparecida, ktόra pod tym tytułem stała się « Krόlową i Patronką narodu brazylijskiego ». Patronat maryjny, ktόry jest nie tylko « znakiem specjalnej opieki Maryi », ale ktόry wzywa swoje dzieci do usilnego zaangażowania się i odnawiania tego przyrzeczenia każdego dnia : 

1. Z okazji setnej rocznicy ukoronowania de Nossa Senhora Apparecida, życzyłbym sobie połączyć się duchowo z ukochanym narodem brazylijskim, aby złożyć hołd jej Krόlowej i Patronce przez mojego specjalnego wysłannika, Kardynała Eugenio de Araujo Sales, aby on przewodniczył w moim imieniu i odprawił nabożeństwo z okazji tego znaczącego ewenementu, w swoim sanktuarium narodowym, jako wzniosły dowόd wiary i kultu maryjnego, na tej błogosławionej ziemi.

Odkrycie Matki Bożej Aparecida w 1717 r. « znak specjalnej opieki Dziewicy Maryi » 

2. Już prawie trzy wieki, jak Najświętsza Maryja Panna nawiązała szczegόlny kontakt z narodem brazylijskim w tym miejscu. Pochodzenie sanktuarium jest związane ze znalezieniem małej figurki Matki Bożej, przez trzech rybakόw. Jeden z nich Joao Alves zarzucając sieć, wyciągnął na powierzchnię małą statuetkę z czarnej terakoty, ale bez głowy. Zarzucił jeszcze raz kilka metrόw dalej i zdziwiony znalazł w sieciach rόwnież głόwkę figury. Cała figurka miała 40 cm wysokości i przedstawiała Matkę Bożą Niepokalanie Poczętą, z księżycem pod stopami i z gwiazdą nad głową. Trzej rybacy owinęli statuę w chustkę i jeszcze raz zarzucili sieć, była wypełniona rybami. Rybacy odczytali w tym wydarzeniu znak specjalnej opieki Dziewicy Maryi. Od czasu tej odległej daty 1717 r., rozwinął się w narodzie kult dla Niej, ktόrą nazwano poprostu « Aparecida » (co znaczy « Zjawiona »). Długo przed rokiem 1717 i nadzwyczajnym objawieniem, istniał już jednak głęboki kult dla Matki Jezusa w sercach chrześcijan Brazylii, uwielbienie, ktόre przejęli od Portugalczykόw, lecz do ktόrego dodali z biegiem lat pewien odcień, swoje motywacje i orientacje osobiste. Miłość i uwielbienie Maryi są między innymi cechami charakterystycznymi religijności ludu brazylijskiego.

« Wielkie tłumy, ktόre przybywają do sanktuarium ich Krόlowej i Patronki ulegają głosowi duszy, tego ukochanego ludu » 

3. Niezliczone ilości osόb, ktόre udają się do sanktuarium ich Krόlowej i Patronki, posłuszni głosowi duszy tego ukochanego narodu, wypełniają tym samym gest głęboko brazylijski, napełniając to miasto w dolinie Paraiba, modlitwą i wiarą ; wiarą prostą lecz taką jaka bez wątpienia powinna być, zmierzająca do poszukiwania Boga, czasem nawet zdeformowaną i niedoskonałą, ale w sposόb wzruszający i szczery, zakorzeniony, zdolny do poświęceń, poszukiwania Boga poprzez Matkę Jego. « Potem wielki znak ukazał się na niebie : Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod Jej stopami a na Jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu » (Ap 12, 1 ) : wizja św. Jana nam mόwi, że Maryja, czczona w Niebie, Krόlowa ukoronowana gwiazdami, kontynuuje być Matką wszystkich ludzi, synόw i cόrek Boga, braci Jezusa Chrystusa, aż do końca wiekόw. W świetle chwały boskiej, Ona kontempluje wszystkich i każdego ze swoich dzieci z osobna, w każdym momencie ich egzystencji.

Ten patronat Maryi nad narodem nie jest czymś co ma miejsce bez udziału swoich protegowanych, ale pozostawia im wolną wolę, codziennie odnawianą

4. W trakcie wzruszającej historii czarnego wizerunku ich Krόlowej i Matki,
mężczyźni i kobiety wszystkich stanόw i kultur, ogłosili Ją « Władczynią ». To dlatego mόj czcigodny poprzenik Pius X, czuły na usilne wołania wiernych synόw Najświętszej Maryi Aparecida, ukoronował Matkę Bożą Krόlową Brazylii. Ten patronat Maryi nad narodem nie jest czymś co ma miejsce bez udziału swoich protegowanych, ale pozostawia im wolną wolę, codziennie odnawianą ; zakładając jednak, że oni będą prosić i staną się godnymi, poprzez przejawianie w swoim życiu głębokiej i solidnej wiary. Najświętsza Maryja znajduje się bez wątpienia i na zawsze obok Boga, gdzie Ona broni naszej wiary z niezwykłą siłą, ktόrą nazywa się niekiedy « błagalną mocą », a z drugiej strony należy do naszej rasy, jest prawdziwą cόrą Ewy […] i rόwnież naszą prawdziwą siostrą, ktόra jako kobieta pokorna i biedna, w pełni dzieliła naszą kondycję ludzką (Paweł VI, Marialis cultus, n. 56) . Ona posiadała swoją ojczyznę, należała do ludu, ktόry kochała i dla ktόrego cierpiała. Można myśleć, że odczuwała nawet tą ludzką realność, jaką jest patriotyzm, to dlatego ona zna dobrze najgłębszy jej sens. Zabierając ze sobą te wartości do Nieba, Ona wie lepiej o co prosić Boga, niż Esther z krόlem Assuerus : « O mόj krόlu […] Daj mi życie, oto moja prośba i życie dla mojego narodu » (Est 7, 3). Z pewnością patronat Maryi ze swoim tytułem Aparecida, pociąga za sobą podjęcie zobowiązania, wzięcia się za ręce jedni z drugimi, aby spowodować żeby kraj stał się tym, czym Maryja sobie życzy aby był, po uznaniu go za swόj : ziemią gdzie panuje gościnność, serdeczność, możliwość dialogu, « łączenia » raczej niż « rozdzielania » .

« Szczęśliwy lud, gdzie Pan jest Bogiem, gdzie Krόlową jest Matka Boża ! »

5. Od strony planu religijnego, co was najbardziej dotyczy, czcigodni biskupi, jest rzeczą zasadniczą zaangażować się do przyjęcia z autentycznym duchem pastoralnym, godnym pamięci kultem maryjnym waszego ludu: starać się go zrozumieć w ich najgłębszych korzeniach, odkrywać ich wartości, uchwycić ich znaczenie, wysłuchać i jednocześnie ucząc, wskazując kierunek. Dużo zależy od podejścia duszpasterzy i członkόw pastoralnych, aby ten kult stał się dla narodu drogą ku spotkaniu w wierze z Jezusem Chrystusem. Pomόżcie więc swoim wiernym przeżywać ich praktyki maryjne, jako odważne świadectwo miłości wobec Chrystusa, co zamanifestuje z kolei ich osobistą i społeczną tożsamość katolicką, przeciwko niebezpieczeństwu sekularyzacji i niszczenia oraz w tym samym czasie będzie zachęcało rodziny do praktykowania cnόt chrześcijańskich. Ta pobożność stanie się rόwnież wkładem do umocnienia więzi między duszpasterstwem Kościoła Chrystusowego, stawiając czoło rozpadowi wiary, spowodowane wielokrotnie prozelityzmem sekt. Historia nas uczy, że Maryja jest prawdziwą protektorką wiary; we wszystkich kryzysach Kościόł łączył się wokόł Niej. W ten sposόb, uczniowie Jezusa mogą być dla innych solą dla ziemi i światłem świata (Mt 5, 13-14). 6. “Szczęśliwy lud gdzie Pan jest Bogiem, gdzie Krόlowa jest Matką Bożą!” To co ogłosił uroczyście papież Pius XII i to co będzie mogła rozgłaszać arcydiecezja Aparecida, jeżeli zwrόci swόj wzrok ku Tej, ktόra go poczęła przez dzieło Ducha Świętego, Słowo stało się Ciałem. Fundamentalna misja Kościoła polega ściśle na poczęciu Chrystusa w sercach wiernych (Lumen Gentium, nr 65), poprzez akcję tego samego Ducha Świętego i przez ewangelizację. Drodzy bracia i siostry, powierzam was wszystkich i każdą wspόlnotę religijną brazylijską pod protekcję de Nosse Senhora Apparecida, abyście wiernie wytrwali w czystości wiary, umocnieni w nadziei, odważni w miłosierdziu. Błagam Ją rόwnież aby przelała w was większy dynamizm, robiąc z każdego chrześcijanina, prawdziwego apostoła. Jako świadectwo mojego wielkiego uczucia przekazuję wam oczekiwane Błogosławieństwo apostolskie.

(Castel Gondolfo, 17 lipiec 2004 r.- Pamięć o błogosławionym Inacis de Azevedo i jego towarzyszy męczennikόw w Brazylii )