Maryja Dziewica jest ciągle obecna w sprawowaniu liturgii; z jednej strony jako stworzenie takie jak my, jak my oddaje Ona Panu uwielbienie, które jest należne samemu Bogu, a z drugiej strony, zajmuje miejsce specjalne i jedyne, w realizacji dwóch wielkich tajemnic zbawienia ludzkości (Wcielenia i Odkupienia) i z tego samego powodu jest Ona obecna w liturgii, która czci te tajemnice wiary. Co więcej, Maryja, Matka Wcielonego Słowa, zajmuje główne miejsce w liturgii eucharystycznej ponieważ, jak to przypomina święty Augustyn: „Ciało Jezusa jest Ciałem Maryi...”
„ Maryja nie jest Bogiem Świątyni, Ona jest Świątynią Boga”
Jednak, jeśli Święta Dziewica zajmuje specjalne miejsce w liturgii Kościoła, Ona nie jest jej ostatecznym celem; kult adoracji jest należny samemu Bogu (latreia). Bóg jedynie jest celem pierwszym i najwyższym liturgii Kościoła. Odnośnie Maryi – Ona otrzymuje od wszystkich tych, którzy się do Niej modlą, cześć i uwielbienie (dulia, a nawet hyperdulia), ponieważ Dziewica Maryja jest o wiele większa od wszystkich świętych i aniołów razem wziętych: „Maryja nie jest Bogiem Świątyni, Ona jest Świątynią Boga...” Nie zmienia to faktu, że od początku istnienia Kościoła i wszystkich narodów świata, liturgia wielbi i czci Matkę Boga, Tę, która śpiewała w swym Magnificat: „Odtąd wszystkie pokolenia będą mnie nazywać błogosławioną...”
Miejsce honorowe w liturgii
Tak więc Maryja, zajmuje honorowe miejsce we wszystkich liturgiach Kościoła (liturgii eucharystycznej, sakramentalnej, w Oficjum Godzin, które nazywa się również Bożym Oficjum). Jest to zwłaszcza widoczne w rytuałach Kościoła Wschodniego, który Ją czci jako Matkę Boga (Théotokos), w ciągu całego roku liturgicznego. W Kościele powszechnym, w roku liturgicznym są 4 najważniejsze święta maryjne: Niepokalanego Poczęcia, Zwiastowania, Matki Boskiej, Wniebowzięcia, a także liczne święta drugorzędne (conajmniej 16), nie licząc mszy wotywnych na cześć Świętej Dziewicy ( w samym Mszale rytu łacińsko-rzymskiego, rytuał oficjalny Kościoła Katolickiego liczy aż 46 !). To wystarczy, by wykazać miejsce chwały i uwielbienia, których Matka Boża doznaje w liturgii Kościoła, tak na Wschodzie jak i na Zachodzie, we wszyskich kulturach i „z pokolenia na pokolenie”.