Nawiedzenie

To święto nam upamiętnia wizytę Maryi u Jej kuzynki Elżbiety. Po ogłoszeniu Maryi misterium Wcielenia, archanioł Gabriel powiadomił Ją również, że Elżbieta pocznie w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. Maryja zatem wybrała się z pośpiechem do pewnego miasta w pokoleniu Judy, aby pozdrowić szczęśliwą matkę. Maryję nie tyle kierował sentyment ludzki ile wszystkie bogactwa i radości Nieba, posiadając w sobie Jezusa, ale również słodki obowiązek miłosierdzia przedstawił się Jej do wypełnienia. Ona widziała w spełnieniu tego obowiązku praktykę gorliwości i okazji do wielbienia Boga. Duch Święty zresztą Ją prowadził: spotkanie dwóch przyszłych matek a szczególnie dwojga dzieci, które One nosiły, było zrządzeniem Opatrzności. Maryja więc wyrusza w daleką drogę, nie zważając na zmęczenie i dociera do celu swojej podróży. Gdy kuzynka usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie i Duch Święty napełnił Elżbietę, całując Maryję zawołała:

«Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona ! »

Słowa, które Kościół włączył do AVE MARIA, do jednej z najpiękniejszych modlitw chrześcijańskich; słowa, które rozbrzmiewają od wszech czasów ! Tak więc misja Jezusa zaczyna się od Jego narodzin. On uświęca Jana Chrzciciela już w łonie swej matki, ponieważ poruszenie, które doznał, anonsuje Proroka, który odkrył swego Boga i poprzednika, który rozpoznaje Zbawiciela.

Najświętsza Maryja pozostaje u swej kuzynki Elżbiety 3 miesiące

Maryja napełniona Duchem Świętym, intonuje ten piękny hymn dziękczynny nazwany Magnificat, który celebruje w języku niebiańskim cud dokonany na Niej przez Boga, pieśń która będzie powtarzać wszystkie echa czasów na wieczność. Przez trzy miesiące, słowa i przykład Maryi pozostawiły głęboki oddźwięk i niewypowiedzianą radość w domu swojej krewnej. Nie wiadomo czy Ona doczekała się narodzin Jana Chrzciciela. Jednakże św. Łukasz (1, 56) mówi o powrocie Maryi do domu przed porodem Elżbiety (1, 57). W Nazarecie, Ona wróciła z radością do cichego i pozostającego na uboczu życia, nie tracąc nic z tego cennego skarbu, jakim jest kontemplacja, czystość, życie duchowe, które przekazywała dookoła siebie. Ileż to lekcji dla chrześcijan w tym misterium ! Lekcje miłosierdzia i zapału, subtelności i grzeczności ! Lekcje umartwiania, skromności, uświęcania wspólnych uczynków i koniecznych związków ze światem !

________________

(Vie des Saints pour tous les jours de l'année, Tours, Mame, 1950).

Abbé Jaud