Piękno jest harmonią. Kiedy zewnętrzne piękno ludzkie odzwierciedla wewnętrzną harmonię człowieka, ono staje się promieniujące. W sztuce religijnej, a w szczegόlności w sztuce dotyczącej Najświętszej Maryi Panny, harmonia fizyczna identyfikuje się ze splendorem wewnętrznym (ktόrą archanioł Gabriel pozdrowił jako “pełną łask”), skąd emanuje ta piękność ludzka zewnętrzna, ktόrą wielu artystόw na Wschodzie jak i na Zachodzie pragnęło przekazać już od epoki Jezusa (1).
Od duchowości romańskiej do emocji estetycznej w Renesansie
W sposobie przedstawiania piękności Maryi Dziewicy, notuje się jednak bardzo rόżne tendencje, w zależności od epoki i narodόw, co powoduje, że sztuka maryjna jest tak bogata w obfitość, często nieoczekiwaną. Matka Jezusa jest naprawdę “Panią ludzką”, najbardziej powszechnie sławioną w sztuce i we wszystkich kulturach ! Powszechnie znajduje się już bardzo wcześnie na Zachodzie (2) i aż do końca Średniowiecza reprezentacje Maryi Dziewicy (freski, mozaiki, obrazy, rzeźby romańskie albo gotyckie), pobudzały raczej emocje duchowe niż emocje plastyczne Renesansu włoskiego (XV w.). Pόźniej następuje jednak przełom w sztuce zachodniej, zmierzający do gloryfikowania piękna pod kątem bardziej zewnętrznym, wysławiającym splendor form cielesnych, lub kładący nacisk na emocje afektywne.Dziewice bardziej cielesne na Zachodzie a kontemlacyjne na Wschodzie
Ktόż nie zna obfitych madonn Rubensa, Raphaela, Van Dycka, wesołego realizmu Dziewic z Dzieciątkiem Perugino, albo bolesnych twarzy El Greco ?
__________
(1) Portret Maryi przypisany św. Łukaszowi Ewangeliście: patrz art. “Portret Maryi”.
(2) Pierwsze reprezentacje Matki Bożej z Dzieciątkiem, sięgają pamięcią III w., na freskach odkrytych w katakumbach rzymskich Priscilla.