Maryja nas kocha

Maryja nas kocha

Maryja jest pełna miłości

« Dusze pobożne wyczuwają jak płonie w Maryi płomień nieograniczonej miłości, w Maryi, która jest naszą Matką przez Chrystusa. Dodajmy również, że Ona wie dużo lepiej niż ktokolwiek co nas dotyczy: pomoc jaką potrzebujemy w tym życiu, zagłada powszechna lub śmierć indywidualna, która nam zagraża, trudności i cierpienia w jakich się znajdujemy, ...»

(Papież Leon XIII, Encyklika Magnae Dei Matris, o modlitwie różańcowej do Maryi)

Sobór Watykański II mówi o macierzyńskiej miłości Maryi, używając łacińskiego słowa «affectus», które określa całe psychiczne bogactwo ludzkiej czułości. Ta czuła miłość jest przykładem dla całego Kościoła: « Maryja Dziewica stała się w swoim życiu modelem macierzyńskiego uczucia, które w apostolskim posłannictwie Kościoła powinno ożywiać wszystkich współpracujących dla odrodzenia ludzi »

(Sobór Wat. II, LG 65).

Każdy z nas jest drogi w Jej sercu:

« Kiedy ta sama niewiasta jest matką wielu dzieci, jej osobisty stosunek do każdego z nich charakteryzuje macierzyństwo w samej jego istocie. Każde bowiem z dzieci jest zrodzone w sposób jedyny i niepowtarzalny, zarówno dla matki, jak i dla dziecka. Każde też w sposób jedyny i niepowtarzalny jest ogarnięte ową macierzyńską miłością, na jakiej opiera się jego wychowanie i dojrzewanie w społeczeństwie. Można powiedzieć, iż „macierzyństwo w porządku łaski" zachowuje analogię tego, co w „porządku natury" charakteryzuje związek matki z dzieckiem. W tym świetle staje się lepiej zrozumiały fakt, że w testamencie Chrystusa na Golgocie to nowe macierzyństwo Jego Matki zostało zaadresowane w liczbie pojedyńczej do jednego człowieka: „oto Syn Twój". To nadzwyczajne macierzyństwo, jakie staje się udziałem człowieka, jest darem: najbardziej osobistym darem samego Chrystusa dla każdego człowieka »

(Jan Paweł II, Encyklika Redemptoris Mater, § 45).

« Dając temu macierzyństwu formę indywidualną, Jezus zamanifestował wolę, aby Maryja została Matką nie tylko wszystkich uczniów, ale każdego z nich osobiście, tak jakby każdy z nich był Jej synem, który wziął miejsce Jej jedynego Syna »

(Jan Paweł II, Audiencja z 11 maja 1983 r.)


Fragmenty z książki: Notre mére, la reine de la Paix, F. Breynaert