Maryi, Jezusa i Józefa

Dominującą cechą jaka charakteryzowała życie Maryi, Jezusa i Józefa, który wykonywał zawód cieśli, w małym miasteczku Nazaret, była skromność. Chociaż pochodzenie posiadali znakomite, poprzez swoich przodków – Święta Rodzina, prowadziła w otoczeniu swoich licznych krewnych, życie skromne, ani biedne, ani bogate, pracując w pocie czoła na codzienny chleb, respektując prawo administracyjne i socjalne swojego narodu. Na rytm ich życia składały się : modlitwy w synagodze, obrządki licznych świąt religijnych judaizmu (międzu innymi obrządek obrzezania, Święto Przaśników, pielgrzymki do Świątyni w Jerozolimie). Zewnętrzne życie modlitewne Świętej Rodziny nie odróżniało się od życia praktykującego Izraelity w tej epoce. Jednakże za skromnością postępowania, pełnego szacunku do zwyczajów swej kultury, kryło się życie wewnętrzne, niewypowiedzianie bogate, że tylko cisza i dyskrecja mogły zapewnić Świętej Rodzinie z Nazaretu, jasność i pogodność, niezbędną do rozwoju Bożego planu : narodzin tak oczekiwanego od wieków przez lud hebrajski Mesjasza, Jezusa – Chrystusa- Zbawiciela świata i czuwanie nad nim w dzieciństwie, młodości aż do pełnej dojrzałości, kiedy to zaczął życie publiczne, głosząc swoją Ewangelię. To właśnie tam, w skromnym domu w Nazarecie, zaczęły się tworzyć, pomiędzy członkami Świętej Rodziny, pierwsze strony Nowego Testamentu, gdzie Niebo w swoim słowie stało się ciałem i przyszło z miłości pomiędzy ludzi aby nas zbawić. Świadectwo jakie dał Chrystus i Jego Rodzice, ukazuje także wielkość jaką może osiągnąć życie rodzinne przeżyte z Bogiem, w prostocie i we wzajemnej miłości.