Chcemy poruszyć tutaj temat świetlistej doktryny, bardzo bliskiej życiu każdego z nas. Świętość Maryi pochodzi od Ducha Świętego i sytuuje Ją w «świętych obcowaniu» (kościoła). Maryja jest modelem ubogich Pana, którzy otrzymują wszystko, łącznie ze świętością jako łaskę Boga. Świętość Maryi jest owocem historii zbawienia, Ona jest Niepokalaną Córą Syjonu, świętą Resztą Izraela. Maryja jest również nową Ewą obok Chrystusa, nowego Adama (Rz 5; Rdz 3, 15). To dlatego anioł Gabriel Jej powiedział: „Bądź pozdrowiona" (jak do Córy Syjonu) i „pełna łaski" (gdyż Maryja jest niepowtarzalna jako Matka Jezusa, jest w Niej coś wyjątkowego). Począwszy od tego co nam sugeruje Pismo, doktryna Niepokalanego Poczęcia przechodziła powolną ewolucję i dojrzewała, od czasu epoki patrystycznej aż do XIII w., w którym Duns Scot (1266-1308) umiał wyrazić, że ta doktryna jest ukoronowaniem Odkupienia. Pius IX proklamował dogmat poprzez bullę Ineffabilis Deus w 1854 r., przy wielkim entuzjaźmie tłumów katolików. Usytuowanie na nowo dogmatu Niepokalanego Poczęcia (będącego dogmatem stosunkowo nowym) w dialogu ekumenicznym, byłoby niewątpliwie korzystne dla jedności chrześcijan. Sobór Watykański II i następni papieże, święci, teolodzy i cały lud Boży, będą kontynuować zastanawiać się, kontemplować go i żyć tą prawdą. _________________________