Ks. Daniel Rousseau, specjalista od ikon napisał: “Ikonografia chrześcijańska a nade wszystko możliwość reprezentowania Chrystusa, znajduje swόj fundament w fakcie Wcielenia Syna Bożego. Tak jak teolog wyraża swόj sposόb myślenia, tak samo ikonograf wyraża przez swoją sztukę żywą Prawdę, Objawienie, ktόre Kościόł posiada w swojej Tradycji”.
Sztuka sakralna ikon nie może być kreacją arbitralną artystόw
W konsekwencji, sztuka sakralna ikon nie może być twόrczością dowolną artystόw. Więcej niż inne obrazy święte, ikona przedstawiająca Chrystusa, zwana: “Święte Oblicze nie wykonane ręką ludzką”, wyjaśnia dogmatyczną zasadę ikonografii (dot. cudownej ikony Świętego Oblicza z XII w., znanej rόwnież pod nazwą: “Acheiropoietos”). To dlatego Sobόr Nicejski II (r.787) poświęca jej specjalną uwagę i aby uczcić definitywny triumf świętych obrazόw, ikona Chrystusa jest czczona w dzień “Ortodoksji” (“L’Icône, Splendeur de Ton Visage”, Ed. Desclée de Brouver, Paris, 1982, str.232-233) Sprzeczka ikonoburcza w efekcie, odsłoniła prawdziwy kryzys o nieprawdopodobnym rozmiarze. Kult okazywany obrazom jest istotny, ponieważ jest on bezpośrednio związany z samą istotą chrześcijaństwa, z Wcieleniem... Poznając kult ikon i jej długą historię, można zrozumieć, że ikona jest czymś więcej niż dziełem sztuki, ona jest ilustracją czegoś niewidzialnego, a nawet obecnością Niewidzialnego, to znaczy, że ona świadczy o wierze we Wcielenie Jezusa Syna Boga ...
Jeżeli nie udaje nam się modlić, możemy zawsze patrzeć na ikony, ktόre są tak głęboko związane z doświadczeniem miłości
Święty Benedykt, ktόry dał ton duchowości zachodniej, uczy nas, aby najpierw słuchać, podczas gdy Ojcowie bizantyjscy proponują patrzeć. Ks. Henri Nouwen, autor książki pt. “Behold the Beauty of the Lord, praying with icons” stwierdził: “Tak jak bierzemy odpowiedzialność za to co jemy, tak samo jesteśmy odpowiedzialni za to na co patrzymy. Łatwo jest stać się ofiarą licznych bodźcόw wizualnych, ktόre nas otaczają. Możemy jednak robić wybόr. Jeżeli nie udaje nam się modlić, możemy zawsze patrzeć na ikony, ktόre są tak głęboko związane z doświadczeniem miłości”. Patrząc (kontemplując) na ikonę Matki Bożej, stajemy w Jej obecności i przez Nią oraz z Nią, w obecności Jej Syna, będący źrόdłem wyjątkowych łask, ktόre pocieszają, ratują, protegują, wyzwalają i przemieniają.
Niewypowiedziana obecność, jaka wytryska z materii
Ks. Egon Sendler powiedział: “Zasadniczą cechą ikony jest ta niewypowiedziana obecność, jaka wytryska z materii” (L’Icône, Image de l’invisible, 1981, p. 59).